Podpisując umowę leasingową należy dokładnie przeczytać jej warunki, aby uniknąć przykrych niespodzianek. W dokumencie tym mogą bowiem kryć się pewne pułapki związane z leasingiem.
Umowa leasingowa musi ściśle określać prawa i obowiązki obu stron leasingu - korzystającego i finansującego, a dodatkowo musi być zgodna z wytycznymi Kodeksu Cywilnego.
Jak zawierana powinna być umowa leasingowa?
Zgodnie z Kodeksem Cywilnym, umowa leasingu kategorycznie musi być zawarta na piśmie. Leasingodawca nie może zaproponować zawarcie takiej umowy przez telefon lub osobiście, podczas rozmowy. Taka umowa będzie nieważna w świetle obowiązującego prawa. Wszelkie formalne warunki zawierania umów w leasingu zawarte zostały w art. 709(1)-709(18) Kodeksu cywilnego.
W treści umowy leasingodawca powinien zobowiązać się w zakresie prowadzonej działalności, do nabycia rzeczy od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w umowie, a następnie oddać ją do używania korzystającemu, albo do używania i pobierania z niej pożytków przez oznaczony czas. Korzystający, czyli leasingobiorca zobowiązuje się do zapłaty finansującemu czynszu inicjalnego, czyli opłaty wstępnej oraz wynagrodzenia pieniężnego w uzgodnionych ratach leasingowych, równych co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
Szczególną uwagę korzystający powinien zwrócić na wysokość opłat leasingowych. Jeśli podpisze dokument bez zapoznania się z takimi warunkami obowiązywania umowy może się okazać, że raty są znacznie wyższe od tych, które wcześniej negocjował z leasingodawcą i są niewspółmiernie wysokie do wartości przedmiotu leasingu.
Ważne!
Nawet jeśli z winy finansującego przedmiot leasingu zostanie wydany leasingobiorcy później, niż zostało to ustalone w umowie leasingowej, to i tak korzystający musi zapłacić w terminie umownym ratę leasingową. Okres trwania umowy oraz termin spłat nie zostają automatycznie przedłużone w takiej sytuacji.
Klauzule zakazane
W umowie leasingowej nie mogą znaleźć się zapisy uznane jako klauzule zakazane w Kodeksie Cywilnym. Postanowienia umowy, które nie zostały z leasingobiorcą indywidualnie uzgodnione, nie są dla niego wiążące, jeśli kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco przy tym naruszając jego interesy.
Finansujący nie może odebrać korzystającemu prawa do otrzymania odpisu gwarancji otrzymanej od zbywcy lub producenta przedmiotu leasingu oraz wszystkich innych dokumentów.
Leasingobiorca musi przestrzegać zasad użytkowania danej rzeczy i utrzymywać ją w należytym stanie. Nie może zmienić zastosowania przedmiotu leasingu w trakcie trwania umowy czy oddać go osobie trzeciej do używania, bez zgody leasingodawcy.
AUTOR ARTYKUŁU