Czym jest umowa o świadczenie usług?

Umowa o świadczenie usług jest umową nienazwaną, w stosunku do której powinny być stosowane przepisy dotyczące umowy zlecenie z Kodeksu cywilnego. Nie występuje tu podporządkowany stosunek pomiędzy zleceniobiorcą a zleceniodawcą. 

Umowa nienazwana
Kwestii różnych umów zawieranych w obrocie prawnym w Kodeksie cywilnym ustawodawca poświęcił sporo miejsca. W art. 535-921 wymienił wiele z nich i to właśnie one określane są mianem umów nazwanych. Zgodnie z art. 353 (1) Kodeksu cywilnego w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązuje swoboda zawierania umów, dlatego podmioty prawa cywilnego mogą zawierać umowy o dowolnej treści, nie tylko tak zwane umowy nazwane, wymienione w przepisach kodeksowych. Katalog umów nie jest bowiem zamknięty.

Z tego względu umowa o świadczenie usług jest umową legalną, ale nienazwaną. Przyjęło się, że w stosunku do niej stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 750 Kodeksu cywilnego).

Warunki zawierania umów o świadczenie usług
Zawsze wtedy, gdy w Kodeksie cywilnym nie ma umowy podobnej, w tym przypadku umowy o świadczenie usług, to przy jej formułowaniu strony powinny kierować się przepisami dotyczącymi umowy zlecenia.
Umowa o świadczenie usług nie może przewidywać kierownictwa zleceniodawcy nad zleceniobiorcą. Zlecający nie powinien wskazywać miejsca i czasu wykonania usługi, ale może udzielić fachowych rad i wskazówek, które związane są ze sposobem wykonania zleconego zadania.

Umowa o świadczenie usług zamiast umowy o pracę?
Nie ma prawnej możliwości zastępowania umów o pracę umowami o świadczenie usług. Te pierwsze regulowane są przez przepisy Kodeksu pracy, a cechą charakterystyczną umowy o pracę jest występowanie służbowego podporządkowania pracownika względem pracodawcy. Umowa o świadczenie usług jest umową prawa cywilnego i nie ma tu mowy o podporządkowaniu tego typu. Podmioty podpisujące umowę o świadczenie usług są niezależne od siebie i równe w prawach, co gwarantuje im prawo cywilne.