Na gruncie Kodeksu Cywilnego występują instrumenty służące ochronie prawnej wierzyciela w razie niewypłacalności dłużnika. Jedną z instytucji jest tak zwana skarga pauliańska.
Istotą skargi pauliańskiej jest istnienie odpowiedniego transferu korzyści (rozporządzenia majątkowego) i określenie beneficjenta takiej korzyści (osoby trzeciej).
Przesłanki skargi pauliańskiej określa art. 527 Kodeksu Cywilnego. Są one następujące:
- zaistniała czynność prawna
- w wyniku której pokrzywdzono wierzyciela, to jest dłużnik stał się wskutek tej czynności niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu niż był przed dokonaniem czynności
- dłużnik miał świadomość krzywdzącego charakteru podejmowanej przez siebie czynności
Spełnienie tych przesłanek daje możliwość wierzycielowi do wystąpienia o ubezskutecznienie danej czynności prawnej zdziałanej przez dłużnika.
Bezpośrednio z orzecznictwa wynika, że udowodnienie stanów psychicznych jest zawsze trudne i wymaga przeprowadzenia wnikliwego postępowania dowodowego przy wykorzystywaniu domniemań faktycznych.
Przyjmuje się w literaturze, iż gdyby zaistniała sytuacja, że osoba trzecia może z łatwością się dowiedzieć, że dłużnik działa ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli a jednocześnie sądzi, że czynność nie ma charakteru czynności krzywdzącej to czynność taka nie powinna być uznana za względnie bezskuteczną - komentuje Klaudia Kościelniak
Jakie konsekwencje przyniesie uwzględnienie przez sąd skargi paulińskiej? Czytaj więcej »
- strona:
- 1
- 2
AUTOR ARTYKUŁU